به گزارش سینماپرس، واسینی الاعرج رمان نویس الجزایری و استاد دانشگاه الجزایر و سوربون که برای حضور در نشست‌های ادبی و سینمایی «هم آیی قلم و دوربین» به ایران سفر کرده است از بنیاد سینمایی فارابی بازدید کرد.

واسینی الاعرج در دیدار با علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به جلساتی که در تهران با خوانندگان آثارش برگزار شد، عنوان کرد: این کار بزرگی بود و اتفاق خوبی است که خوانندگان آنچه خوانده اند به نویسنده عرضه کنند. تعداد خوانندگان ایرانی که کتاب هایم را مطالعه کرده بودند قابل توجه بود و تقریبا همه رمان‌ها را خوانندگان مطالعه کرده بودند.

وی در ادامه درباره تاثیر دیدگاه امام خمینی در ادامه حیات سینمای ایران تاکید کرد: من سندی را درباره دیدگاه امام خمینی(ره) در حمایت از سینما خوانده‌ام. در زمانی که گفته می‌شد سینمایی‌ها می‌ترسند سینما از بین برود، امام خمینی (ره) تصریح کردند که می‌خواهند سینما بد نباشد و سینمای ایران پس از انقلاب با این دیدگاه اینگونه رشد کرد و پایدار ماند.

الاعرج در ادامه از دنیای سیاست و نگاه مردم الجزیره به وقایع تاریخی گفت و یادآور شد: چیزی که الجزایری‌ها می‌خواهند این است که فرانسه اعلام کند رسما در جنگ با این کشور جنایت کرده است البته ماکرون در سفری به الجزیره در این باره به صورت ضمنی عذرخواهی کرد.

وی درباره واکنش نویسندگان فرانسوی به جنایت جنگی این کشور در الجزیره عنوان کرد: نویسندگان بزرگ فرانسه کتاب هایی نوشته اند با عنوان هایی همچون «از خودم خجالت می‌کشم» و... که درباره جنایت فرانسه صحبت کرده اند و این آثار برای ما از شعار مرگ بر فرانسه مهمتر است.

در ادامه این دیدار زینب الاعوج شاعر الجزایری و استاد دانشگاه الجزایر و سوربون عنوان کرد: اسناد و تصاویر تاریخی موجود در الجزایر مهم هستند، اسناد تصویری در الجزایر زیاد است و حتی از انقلابیون فرانسه تبار هم تصاویر بسیاری وجود دارد.

اغلب جوایز بین المللی سینمای ایران پس از انقلاب به دست آمده است

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی هم در این دیدار گفت: سینمای ایران پس از انقلاب در عرصه بین الملل مطرح شد و بخش بزرگی از جوایز بین المللی ما در این عرصه پس از انقلاب به دست آمده است.

تابش اظهار کرد: چیزی که مرا هفته گذشته خیلی خوشحال کرد این بود که جمعی ۲۰ نفره که خواننده رمان‌های شما بودند راجع به رمان های متنوعتان سوالات دقیق و پرنکته ای داشتند و گفتگو بین خوانندگان و نویسنده شکل گرفت.

وی در ادامه با ارایه توضیحاتی درباره ساز و کار بنیاد سینمایی فارابی تاکید کرد: این بنیاد امسال ۳۵ ساله می‌شود و این نهاد پس از انقلاب تاسیس شده و چند هدف را دنبال می‌کند.

تابش یادآور شد: سینمای قبل انقلاب ایران تحت تاثیر هجوم سینمای آمریکا بود و عمدتا فیلم های خارجی در ایران نمایش داده می‌شد و فیلم های ایرانی سطح نازلی پیدا کرده بود. به اعتقاد مفسران، اگر آن شرایط تولید و اکران در سینمای ایران ادامه پیدا می‌کرد سینمای ایران سقوط می‌کرد.

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی عنوان کرد: دیدگاه امام راحل نسبت به فیلم‌ها و سریال‌ها مهم بود و ایشان آثاری را دیدند و صریح نگاهشان را بیان کردند که در ادامه کار هنرمندان و مدیران فرهنگی تعیین کننده بود.

تابش تاکید کرد: در ۳۵ سال اخیر آثار درخور توجهی در سینمای ایران تولید شده و نگاه منتقدان هنری دنیا به سینمای ایران تغییر کرده است.

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی یادآور شد: در سینمای پس از انقلاب تداوم آثار کارگردانان موج نوی سینمای ایران را شاهدیم و در عین حال نسل جدیدی در سینمای ایران تربیت شدند و هر  نسل توانستند آثار متفاوتی را در سینمای ایران و جهان خلق کنند.

تابش عنوان کرد: بنیاد سینمایی فارابی در بدو تشکیل نقش مرجعیت فرهنگی در سینمای ایران پس از انقلاب را دارد و کارش گفتمان سازی ادبیات سینمایی معاصر ایران و توجه دادن به اولویت های فرهنگی در سینما بود.

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی درباره نسبت بنیاد سینمایی فارابی با فعالان بخش خصوصی سینما گفت: فارابی رقیب بخش خصوصی نیست؛ سینمای تجاری سال‌ها است رونق خود را دارد اما موضوعات و مسایل فرهنگی و بین المللی سینمای ایران در بنیاد سینمایی فارابی پیگیری می‌شود.

تابش تصریح کرد: عمده افتخارات بین المللی سینمای ایران به تاریخ پس از انقلاب بر می‌گردد و در این سه دهه تلاش های بسیاری برای معرفی و عرضه سینمای ایران به جهان شده است.

وی یادآور شد: فیلمسازانی که با سینمای جهان همکاری دارند جزو افتخارات سینمای ایران هستند. اینکه سینمای ایران در ادوار مختلف موفق به تولید مشترک با سینمای دنیا شده که این برای سینمای ایران موفقیت است.

مسعود نقاش زاده معاون فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی نیز در این دیدار اظهار کرد: یکی از بهترین فرصت‌ها در زمینه تبادل فرهنگی ادبیات و داستانگویی است. ما بدون روایت های داستانی امکان شناخت جهان را به دست نمی آوریم. اگر این مساله را جدی بگیریم پیوندهای فرهنگی در داستان های ادبی در فرهنگ های مشترک را می‌توان شناسایی کرد.